از آن روز که دست حضرت قابیل گشت آلوده به خون حضرت هابیل آدمیت مرد.

حمله به هر کجای دنیا محکوم است و تروریسم‏های جهانی انسان‏هایی هستند که روح حیوانی‏شان بر نفس آدمیت‏شان غلبه کرده ، گویی روح خدایی ندارند. گاه می‏شود که آنقدر عقایدشان پست و ذبون است که چون لیاقت و استحقاق بیان کلام ندارند آنرا بمبی ساخته و عده‏ای را به‏خون می‏کشند . باید این را گفت و دیگر گفتن خطاست.می‏شنویم و می‏بینیم که حرمت حرمین عسکریه را شکستند ، سال پیش هم‏همینطور ، چند سال پیش هم در مرقد امام غریب ، علی‏بن‏موسی‏الرضا بمبی منفجر شد و ما را به سوگ همشهریان و هم‏میهنانمان نشاند. اما مشکل چیست و چه راه حل‏هایی می‏توان یافت؟ امروز هم عراق و غزه ، چه‏کنیم ؟!!!
نگویید که او ضد اسلام و جهاد است اما می‏خواهم نشان دهم که ما نیز خطاهای بسیار کردیم .
اگر ماهواره داشته باشید می‏توانید حملات مسلمین را به نقاط مختلف جهان ببینید (کسانی که بنام اسلام دست به ترور می‏زنند).  بسیار شده روزی که ما در تلویزیون با افتخار می‏گوییم در عملیات انتحاری گروهی از شاخه نظامی فِلان چند اسراییلی زخمی و به هلاکت رسیدند و غاصبان رژیم اسراییل به بمباران منطقه‏ی فلان پرداختند که چندین غیر نظامی شهید شدند . اما در همان‏حال کشورهای غربی می‏گویند مسلمانان چند اسراییلی را شهید ساختند و سربازان شما چند مزدور فلسطینی را به هلاکت رسانند. همچنین رهبر فلان گروه تروریستی که در منزلی تحت تدابیر شدید امنیتی بود در یک عملیات نظامی پیچیده با دلاوری فرزندان شما کشته یا دستگیر کردند منابع آگاه از افشای اعترافات بازداشت‏شدگان سخن می‏گویند !!و همزمان مناطق تخریب شده را نمایش می‏دهند همراه با چند غیر نظامی که در حال شیون و زاری هستند یا آمبولانسی حامل چند نوجوان مجروح اسراییلی ...
به نفس مبارزه کاری ندارم ، فقط می‏خواهم بگویم غربیان و آمریکاییان از حرکات مسلمین چنین برداشتی‏هایی دارند و هر کجا ، به هر کس بگویی من مسلمانم یا من ایرانیم آنرا من تروریسم هستم می‏شنود ، نه چیز دیگر.
نکته‏ی بعد شعبه‏هایی است که در ادیان مختلف شاهد هستیم که بهترین منطقه برای حملات بداندیشان و کژاندیشانی است که منافعشان در جنگ‏های مذهبی و قومی و تفرقه ملتها است. به جای آنکه ادیان ، مذاهب و فرقه‏ها نقاط اشتراک را جستجو کنند فقط به نقاط تفریق می‏اندیشند و برای برقراری عدالت! یکدیگر را ذبح کرده، تا در پیشگاه رب‏شان قربانی قابل قبولی ارایه دهند. باورها و تلقی اشتباه از دین آنچنان عادی گشته که دین برابر با کشته‏های بیشمار معنا می‏شود ،  مذبح برای خداوند.
این را نمی‏دانیم اول انسانیت سپس دین و اعتقاد و باور ، اگر انسانیت را فراموش کنیم همان قابیلی خواهیم بود که برادر خویش را به دست خویش از پای درآورد و به خاکش افکند (او را مجال توبه بود و ما را نه). آیا هابیل را توان ایستایی در برابر قابیل نبود؟ نگفت اگر بر من دست دراز کنی دست بر تو دراز نخواهم کرد!!!؟
در جهان کنونی حرکتی اشتباه برخوردی دو چندان در پی خواهد داشت، و قدرت نظامی و امنیت در آن سوی آبها بنام دین صحنه‏ای دیگر نمایش می‏دهد. -مسحیت و یهودیت که به‏واقع یک دین‏ند. مسحیت همان یهودیت تعدیل شده‏ است ، در قالب آدمی که همانند نداشت.- افسوس که دین‏ها چه زود تحریف می‏شوند و مردان خدا بر دارهایمان لانه دارند...
جنگی بپا است که هیچ خیری در آن نیست ، همه شر است زیرا کشتاری‏ست انسانی آن‏هم نه از روی ایمان و جهاد بلکه از روی هوس و شهوت و احساس تصاحب قدرت و نشان دادن حاکمیت برحق‏مان‏! و سخن خویش بر کرسی نشاندن.
تاریخ را برندگان می‏نگارند در آن جهت که باید بنگارند. پائولو کولیو سخن زیبایی دارد: کِه می‏داند بربرها کِه بودند ، آیا آنان به‏واقع همان اقوام وحشی بودند که ما در کتاب‏ها می‏خوانیم‏شان؟. یا نه مورخان آن گونه تصویر کردند که حکام برایشان خوانده‏بودند.
آیا واقعاً ما همان تروریسم‏ها و بیماران روانی هستیم که تاریخ امروز از ما یاد می‏کند؟ یا دیگران آن موجودات آخرت فروخته‏ای هستند که امروز را آنگونه دوست دارند قلم می‏زنند و بر دار دنیا اینگونه نقش می‏سازند؟
می‏دانم هر دو در اشتباه‏ند زیرا نه جهاد ما الهی است و نه دنیا تا ابد بر مدار خواست‏های آنان می‏چرخد. روزی دیگر باز ما حریم آنان بشکنیم و با طرحی در اختلافشان اندازیم و خود بدنبال حکومت زمین بر‏آییم به هر نامی که بتوانیم.
اما بیاییم دست انتقام در آستین فرو برده و شکیبایی پیشه و توشه راه سازیم بر چنین مصائب. و یقین‏مان بر آن که زمین را صاحبی است و آدمی را ، خود قصاص خون‏ها بستاند و کاخ‏هایشان را ویرانه سازد.