سکانس اول : ترس عبارت از حس انتظار خطر است اگر ایمان پیدا کنید که خداوند پیوسته سعادت ما را طالب است پس از چه چیزی باید بترسید ؟ وقتی که چنین ایمانی در قلبتان جای بگیرد رفته رفته حس ترس زایل می شود و آن جراتی را که باعث رسیدن شما به تمام آرزوهایتان است می توانید به دست بیاورید.
امرسون که فضیلت این فلسفه را باور کرده است چنین می گوید :پیوسته با خودمان حرف بزنیم و اعصاب مان را قوی نگهداریم.در انتظار بدی نباشیم و پیوسته نغمه زیبائی ها را سر دهیم.
سکانس دوم :در آخرین ماه از فصل گرم تابستان خنکی پاییز را می توان دررقص باد نظاره کرد ؛ برگ های زردی که در لابه لای سرسبزی درختان به چشم می خورند خبر از تحول طبیعت می دهند ،و طبیعت آرام آرام همراه با گرمای خورشید به استقبال فصل جدیدی از زندگی می رود و من و تو همراه با حرکت و تلاش طبیعت به استقبال روزهای جدیدی از فصل جدید زندگی خود می رویم.
سکانس سوم : ماه خدا در راه است و همگان خود را برای این مهمانی بزرگ می آرایند ؛ هر کسی با تمامی توان خود ؛ سعی دارد در این مهمانی حضور داشته و از فضیلت و رحمت  این ماه بزرگ کمال بهره را ببرد.در این ماه عزیز اول برای دیگران و سپس برای خود بهترین ها را از درگاه خداوند متعال بخواهیم و مطمئن باشیم که خداوند تمامی خواسته های ما را اجابت خواهد نمود.
سکانس چهارم : آنچه آدمی بکارد همان را درو خواهد کرد.یعنی هر آنچه از آدمی در سخن ؛ یا عمل آشکار شود یا بروز کند به خود او باز خواهد گشت ؛ و هر چه بدهد باز خواهد گرفت.پس تا می توانیم در گفتار ؛ کردار ، رفتار خود مهربانی ، خوبی  ، انسانیت ، گذشت و هر آنچه که می خواهیم بکاریم تا همان ها نصیبمان گردد.
اسکانس پنجم:الاویلرویلکالس :  ازسعادت ها بحث کنید ! دنیا به قدری پر اندوه است که احتیاجی به نگهداری غم خود ندارید .
زندگی ترکیبی از رنگهاست و هر ساعت و روزآن رنگ خاص خود را دارد ، ترکیب این رنگ ها زندگی را زیبا و لحظه های آن را دوست داشتنی می سازد، بکوشیم  لحظات زندگی خود را همان گونه که دوست می داریم با بهترین ها بیارایم ، غم و حوادث ناگوار را به دست باد بسپاریم و برای کسانی که در حق ما کوتاهی کرده اند بهترین ها را بخواهیم . گذشت و مهربانی را سرمشق زندگی خود قرار دهیم و لحظات زندگی را باشادمانی سپری کنیم.
مسترویگز می گوید :رمز خوشحالی در این است که در لحظات اندوه بخندید و در حال سر درد ، بیماری دیگران را به خاطر بیاورید و در لحظاتی که ابر روی آسمان را گرفته است فکر کنید که هنوز آفتاب وجود دارد.