خداوند در سوره ی انعام آیه ی 59 می فرماید: "هیچ برگی از درخت نمی افتد، مگر به اذن او"با درک این مهم و اینکه تمامی امور ما زیر نگاه عمیق خداوند جاریست ،نگاهی به مشکلات خود می اندازیم:

مشکلاتی که فرایند آن رنج می باشد از دو راه بر ما حادث می گردند:انتخاب خداوند!، انتخاب خودمان!اما انتخاب خداوند یعنی چه؟

اگر روزی شما معلم یک کلاس باشید ،سعی خود را برای فراگیری همه ی بچه ها به کار می برید،ولی بیشترین مراقبت و مواظبت خود را همیشه معطوف کدام دانش آموز می کنید؟ طبعا دانش آموزی که از لحاظ شرایط درسی در حد بسیار مطلوب و از نظر اخلاقی موقر و متین است و سعی می کنید به منظور جلوگیری از افت تحصیلی ، مرتب آزمایش یا امتحانی را برقرار نمایید.وضعیت ما هم در کلاس درس خدا اینگونه است، آنان که شاگردان عزیز و بندگان خاص خدا هستند در معرض آزمایش بیشترند.

عرفا گویند: آنان که نزد خدا مقربند ،رنجشان بیشتر است.عرفا رنج کشیدن ودر نهایت سوختن را نیک بختی میدانند و می گویند: «در گلزار جهان، گلی که می سوزد و گلاب می شود،نیک بخت تر از آن گلی است که کنار خاری می روید و روزی می ماند و سپس پژمرده می شود و می خشکد!»به تعبیری دیگر،حضور رنج که فرایند آن غم است،تقربی ست به درگاه خداوند، اما اگر همراه با صبر و آرامش باشد!

هر آنچه خیر ما باشد ؛خداوند برایمان پیش می آورد و هر چه برایمان پیش آید، از جانب خداوند خیر است.

«بایزید بسطامی»روزی گفت:" خدایا من شصت سال است که تو را دوست دارم، و جواب آمد :ای بایزید! ما تو را از صبح ازل دوست می داریم!"

دکتر شریعتی با لحنی لطیف ،حضور خداوند را چنین می سراید:«اگر تنها ترین تنهاها شوم، باز خدا هست، او جانشین همه ی نداشتن هاست، نفرین ها و آفرین ها بی ثمر است.اگر تمامی خلق گرگ های هار شوند و از آسمان هول و کینه بر سرم بارد، تو مهربان آسیب ناپذیر من هستی.ای پناهگاه ابدی ، تو می توانی جانشین همه ی بی پناهی ها شوی!»

با درک همه ی این مفاهیم  و معانی که می دانیم خداوند در همه ی امور ما جاریست، گاه دلتنگ می شویم و آسمان دلمان ابری می شود، ولی باید بدانیم هر آسمان ابری بالاخره بارشی دارد و به دنبال بارش، رویش طراوت و تازگی و شادمانی را در مزرعه ی دلمان به تماشا می نشینیم.اما مبادا روزی عطر یاد خداوند در دلمان بمیرد،و از حق جدا شویم، که از قدیم گفته اند:«هر که را دل بمیرد، از حق جدا گردد» 

و کلام آخر اینکه:«در آزمایش الهی ، برای رفع اندوه و  مشکلات ، آرام باش، توکل کن، تفکر کن، سپس آستین ها را بالا بزن! آنگاه دستان خداوند را می بینی که زودتر از تو دست به کار شده !»