سالهاست به بهانه حمایت از صنعت خودروسازی نظام حاکم از ورود اتومبیل‏های روز جلوگیری کرده یا با گذاشتن تعرفه‏های گمرگی مانعی فولادین در این میان بوده ‏است.
یک سوال: تا کی ملت باید چنین حاتم‏بخشی‏هایی داشته باشد؟ تا کی باید بهایی چند برابر بپردازد و از ماشینی بی‏هیچ استانداردی استفاده کند؟! تا کی دولت باید سوبسیت چند میلیاردی برای بنزین بپردازد تا شرکت‏هایی چون ایران خودرو و سایپا درآمدهای هنگفت بدست آورند؟!
درآمدی که مردم و دولت مجبور به پرداخت آن بوده‏اند! و حال بیش از دودهه از برقراری آرامش نسبی در ایران ، تنها و تنها یه نمونه را می‏توان نام برد که مثلاً صنعت خودرو سازی را مستقل از جهان کفر و استکبار کرده است ... آیا در دنیای پرشتاب امروز که متولیان این صنعت دست از تولید انبوه برداشته‏اند ، شایسته است پرداخت چنین هزینه‏های میلیارد دلاری! حال که خودروهای مدرن ، زیر ده‏هزار دلار به بازار عرضه می‏شوند به‏جاست ما از صنعتی پوچ حمایت کنیم؟!
به نظر شما رقابت نمی‏تواند نیروی محرکه‏ای برای این قبیل شرکت‏ها باشد؟!
نمونه دیگر صنعت مخابرات ، همراه اول ... تلفن‏های همراه حدود یک‏دهه است که به‏صورت فراگیر در دسترس عموم می‏باشد ... روزهای اول را به‏یاد آورید ، گوشی‏ها و خط‏های چند میلیون‏تومنی!!! از راه اندازی و بهره‏برداری اپراتور دوم (ایرانسل) مدت زمان زیادی نمی‏گذرد -با تمام سنگ‏افکنی‏های مخابرات- ... خودتان مقایسه کنید از تنوع خدمات گرفته تا قیمت؟!!!
تا کی باید خود را بسته نگه داریم و فقط شرکت‏های خود را تبدیل به غول‏های توخالی سازیم که توان رقابت با هیچ شرکت بین‏اللملی را نداشته باشند!؟ آیا وقت آن نرسیده که مسیر حمایت خود را عوض کنیم؟ دوستان جدید بیابیم؟ دشمنان و بدخواهانمان را بازنگری کنیم؟ زبان نقادان را نبریده و لبِ گویندگان را ندوزیم؟ کمی گوش فرا دهیم و دل دریایی کنیم؟!
شاید چرخشی که هند را منجی بود ، در ما به تکامل برسد و بالغ شود؟ صنعت انفورماتیک نگاه دولت را می‏طلبد ... پرورش گل ، دامداری مکانیزه ، کشاورزی علمی دست گرم دولت را می‏طلبد!!!
اما امان از خواب بزرگان ، چه آسوده و آرام در خوابند ... گویی ما نیستیم ، مهم نیستیم.