شیخ ابو سعید ابوالخیر گفت: وحی آمد به موسی(ع) که بنی اسرائیل را بگو که بهترین کس را از میان خویش اختیار کنند، هزار کس را انتخاب کردند، وحی آمد که از این هزار بهترین را انتخاب کنید، صد نفر را اختیار کردند، وحی آمد که از این صد نفر بهترین را انتخاب کنید، ده نفر اختیار کردند، وحی آمد که از این ده بهترین را انتخاب کنید، سه نفر اختیار کردند، وحی آمد که از این سه بهترین را انتخاب کنید، یکی را اختیار کردند ، وحی آمد که این یگانه را بگویید تا بدترین بنی اسرائیل را بیاورد. چهار روز مهلت خواست، و شهر را می گشت، روز چهارم به کویی داخل می شد، مردی را دید که به فساد و ناشایستگی معروف بود ، و انواع فسق و فجور در او موجود، چنان که در گناهکاری انگشت نما گشته بود. خواست که وی را ببرد ، اندیشه ای به دلش آمد ، که به ظاهر نباید حکم کرد ، شاید که او را قدر و پایگاهی باشد، و به این که مردم مرا بهترین انتخاب کردند مغرور نباید شد. چون هر چه کنم به شک و گمان خواهد بود پس این گمان بر خود برم بهتر است. دستار به گردن خویش نهاد و آمد تا کنار موسی، گفت: هر چقدر نگاه کردم هیچ کس را بدتر از خویشتن نمی بینم.
وحی آمد به موسی (ع) که : این مرد بهترین خلق است ، نه بدانکه طاعت او بیشتر است، لیکن به خاطر آنکه خویشتن را بدترین دانست.
***
این حقیقتیه که میگن هر چی اعتدالش خوبه...و دین ما هم دین اعتدال است و میانه روی. تا آنجایی که خداوند هم به پیامبرش توصیه می کنه در انفاق هم زیاده روی نکن و حد میانه را رعایت کن. حتما شما هم انسانهای مقدس ماب رو دیدید که زمین و زمان و هر بنی بشری رو که مثل اونها نپوشه و نیاندیشه منحرف و خدانشناس و فاسق تلقی می کنند و آنچنان کبر و غروری اونها رو فرا می گیره که فراموش می کنند حق ندارند به جای خدا درباره ی بنده هاش قضاوت کنند و تصمیم بگیرند. اونهایی که مبنای قضاوتشون درباره ی انسانهای اطرافشون ، فقط ظاهر اونهاست و بس. در اون لحظه ای که دچار کبر و غرور شدیم و به ایمانمان مغرور، اون لحظه هست که خدا آنچنان به زمینمون می زنه که بلند شدنمون مدتی زمان می بره... و این اسمش تلنگره! چه بسیار دیدم آدمهایی رو که دلشون صاف تر از هر آیینه ای بود و دل عارف مسلکشون رو ، ظاهرشون نشون نمی داد و نیز در جامعه ی امروز ما چه بسیار هستند انسانهایی که ظاهری مقدس مآب دارند و اما باطنشون ... کسانی که برای پیشبرد مقاصد پلیدشون هر ریاکاری و ظاهر سازی رو به کار می گیرند و همه کس، جز خودشون و امثال خودشون رو کافرکیش می پندارند! اونهایی که آزادگی و ایمان و انسانیت رو به مسلخ کشیدند...
و متاسفانه شرایط جامعه ی امروز ما کم از این نوع انسانها پرورش نداده...