سلام.من فكر ميكنم اراده خداوند بر اين قرارگرفت كه كلامش را به گوش بشر برساند، براي آخرين بار، آخرين برگ برنده اش را در نظام خلقت كه اشرف آفريده هايش بود براي اين ماموريت سترگ برگزيد. او براي اين ماموريت خلق شده بود، و اين ماموريت هم براي او و مختص او بود، انجام آن فقط ازعهده روح بزرگ او بر مي آمد. اينجا بود كه بشر به آن حد از بلوغ رسيده بود كه بتواند به آخرين فرستاده خدا اكتفا كند و خدا هم بهترين مخلوقش را فرستاد براي آخرين ماموريت پيامبري در زمين.بنابراين كلام وحي آن وجود مبارك را انتخاب و برگزيده نكرد بلكه آن وجود مبارك براي اين كار آفريده و پرورده شده بودند (ادّبني ربي فاحسن تاديبي) و ختم رسالت، ماموريتي ازلي بود كه به سرانجام رسيد.آن وجود مبارك مجرا و واسطه فيض خدا برماسوا هستند و هيچ استقلالي ندارند در فيض بخشي، بنابراين به نظر من كلام وحي و رسول وحي دو مفهومي نيستند كه بتوان يكي را اصيل و ديگري را غيراصيل ناميد،هر دو در راستاي يك هدف عمل ميكنند، لازمه نزول فيض خدا بر عالم خاكي، بشري است از جنس خاك، كه مي شود پيامبر خدا.
