از تـــو دورم مــن و ديوانـــه و مــدهوش توامآنچنان محــو تو گشتم کــــــه در آغــوش تـواميکــــدم از دل نبـــرم يــــاد دل آويـــــز تـــــراگر چه چون عشق ز دل رفتــه فـراموش تـوامنگــــه گــرمم و در چشــم سخـــن گـــوي توامهـــوس بــوسه ام و در لب خــــــاموش تــوامهمچـــواشکي کـــه زجـــان ريخته در دامن توچــون صدائي کــه ز دل خاسته در گوش توامپـــاي تـــا سر همــه طوفانـــــــــم آشفتگيــــــمبحـر در موجم و عمريست که در جـوش تـوامگــر چه در حسرتم از دوري بــــــرق نگهــتزنـــده با ياد تو و گـــرمي آغـــوش تــــــــوامدر دل شب تـــاريک کــه چـــون بخت منسـتتــا سحــر منتظــر صبح بنــــــا گـــوش تــوامخــــاطر نازکت آزرده شـــد از محنـــت مـــنبـــار سنگينـــــم و آويختــــه از دوش تــــــوام
