نظرات ياداشت از زنان تا بحران

آه اي صبا . . .
چون تو مدهوشم من
خود فراموشم من
خانه بر دوشم من
خانه بر دوش

من در پيش کو به کو افتادم
دل به عشقش دادم
حلقه در گوشم من
حلقه در گوش

گر در کويش برسي برسان
اين پيام مرا
بي چراغ رويت
من ندارم ديگر
تاب اين شبهاي سرد و خاموش
هرگز هرگز باور نکنم
عهد و پيمان ما شد فراموش

اي جان من غرق سوداي تو
بي تماشاي تو
دل ندارد ذوق گفتگويي

بي جلوه ات آرزو بي حاصل
بي تو در باغ دل
خود نرويد سرو آرزويي

شبها مرغ لب بسته منم
دل شکسته منم
تا سحر بيدارم
سر به زانو دارم
برنخيزد از من هاي و هويي
بي تو سير گل را چه کنم
گل ندارد بي تو رنگ و بويي