* داستان مينيمال: چيزي شبيه معجزه *
پروانه حاجات زيادي داشت از طرفي نه شاکر بود نه شکيبا
پس "او "عاشقانه و زيرکانه با ريسمان رنج پروانه را به سوي خود خواند
پروانه آنقدر رفت تا نزديک "او "شد ...وقتي "او" را ( خدا ) با چشم دل ديد عاشق بيقرار "او " شد وديگر همه حوائجش را فراموش کرد وجز " او "هيچ نخواست ... ناگهان اتفاقي افتاد :
درست همان زمان که هيچ نخواست ! به همه حوائجش رسيد !!!