سلام بر علي آقا دوست متدين و منتقد:

من بر آنم كه اگر ما واقعه ي عاشورا آيينه اي نباشد كه ما خود را و حسين و يزيد خود را در آن نبينيم، برگزاري عزاداري از ارزش هاي اصيل و واقعي خالي مي شود.

بچه كه بودم به خاطر حليم مي رفتم حسينيه. اما عزاداران حسيني و هياتي ها محلي به بچه ها نمي ذاشتن و ما براي يه كم حليم خيلي تحقير مي شديم و گاه با برخورد فيزيكي مواجه مي شديم.

بزرگتر كه شدم ديگه حسنينيه نرفتم. عزت نفسم بيشتر شد. امسال گفتم محرم است و بهتره كه من و هم پالگي هام شب هاي عزاداري رو بريم مسجد دانشگاهمون تا حداقل از نظر نظري با سخنان عزاداران آشنا بشيم. تا ديدگاه اون ها رو هم بدونيم.