از پشت‏حباب نازك اشك‏هايم، سرزمين تاريك جهل و بى‏انصافى را ديدم. سرزمين پرپر شدن گل‏هاى معطر ولايت. براى اين شقايق‏هاى سرخ افتاده در خاك، باغبانى است تشنه‏تر از خود، ولى هم چنان اين باغبان، در صدد تمناى آب براى غنچه‏هاى بى‏آب است...