به حال ما دل ايام، چون نمي سوزد؟
در آتش مي ما، جام چون نمي سوزد؟
زناله ام جگر لاله سوخت در گلشن
به حيرتم جگر دام، چون نمي سوزد؟
نشاند عشقم از آغاز در غم و هجران
دل شکسته سرانجام چون نمي سوزد؟
در اين کوير که بال عقاب مي ريزد
زرهروان فنا گام چون نمي سوزد؟
صلاح نيست که دود از سراي ما خيزد
به آهي ار نه در و بام چون نمي سوزد؟