سلام علي جان ممنونم كه يادي از من ميكني .و حق هم بهت ميدم واسه دل گرفتگي...علي جان توي اين چند سال ببين چقدر ادمهاي جور واجور امدن و رفتن..همين طوري ميايند و تند تند مينويسند و سراغ اين و ان ميروند و چه دوستيهاي بلانسبت ابكي و بس ..ولي ايكاش و ايكاش ..علي جان توي اين 4 سال خودت ببين چقدر من و تو و حتي يهدا عزيز و سحر عزيز زحمت كشيديم و هيچ وقت عقب نشيني نكرديم در بد ترين شرايط نوشتيم و در سخت ترين شرايط مانديم ولي چي بگم ؟ خيلي بودن و الان نيستند و الانم خيلي ها هستند كه اونها هم شايد رفتني باشند ولي كي قدر ميدونه؟؟ بخدا تمام تلاشم اين هست كه همه باهم باشيم بديها را ببخشيم و چشم ببنديم و به خوبيها بخنديم و ياد يه شعري افتادم كه همش به اون فكر ميكنم ...بخون.....
كاري بكن اي دوست به وقت رفتن...
جمعي به تو گريان و تو باشي خندان...
شاد باشي علي عزيز..مينويسيم تا اونجا كه جان در بدن داريم جتي اگر هيچكس نباشد....راستي تو هم وبلاگت كمتر از من نيست تو كامنتها و مطمئن هستم اگر سنگيني پارسي بلاگ به خاطر كامنتهاي عكس دار نبود ..به نوعي ديگر شايد تو دو برابر من كامنت داشتي ..كه اصلا هم مهم نيست و بنظر من همان ماندن تا اخر راه مارا بس.....ممنون پسرم
