باز در چهره خاموش خيال.. خنده زد چشم گناه آموزت.. باز من ماندم و در غربت دل.. حسرت بوسه هستي سوزت.. باز من ماندم و يك مشت اميد.. ياد آن پرتو سوزنده عشق.. كه ز چشمت به دل من تابيد..باز در خلوت من دست خيال.. صورت شاد ترا نقش نمود.. در نگاهت عطش طوفان بود.. ياد آن شب كه ترا ديدم و گفت.. دل من با دلت افسانه عشق.. چشم من ديد در آن چشم سياه.. نگهي تشنه و ديوانه عشق.. ياد آن بوسه كه هنگام وداع.. بر لبم شعله حسرت افروخت.. ياد آن خنده بيرنگ و خموش.. كه سراپاي وجودم را سوخت.. رفتي و در دل من ماند به جاي.. عشقي آلوده به نوميدي و درد.. نگهي گمشده در پرده اشك..حسرتي يخ زده در خنده سرد.. آه اگر باز بسويم آيي..ديگر از كف ندهم آسانت...ترسم اين شعله سوزنده عشق آخر آتش فكند بر جانت//سلام نازنين...به روزم و منتظر شما...شاد باشي و اسمون دلت هميشه رنگين