مرا چو زندگى از ياد روي چون مه توست
هميشه سجده گهم آستان خرگه توست
ز پيش آب و گل من بديد روح تو را
خرد بگفت که سجده کنش که او شه توست

سلام

خيلي قشنگ نوشتي نازنين خانم

واقعا همين طوره ...

سفيد باشي و سربلند !