يکي يکي جمعه ها را ورق مي زنيم و
هنوز نيامدي
نشسته ايم به انتظارو کاري نمي کنيم براي حضورت ..
کاش دفتر آسمان ورق مي خورد و
تو را برايمان مي آورد ..
خاک که خيس مي خورد
باران که آبي مي شود
درخت که شکوفه مي زند
..
دلم مي لرزد
نکند به نبودنت عادت کرده ايم!
اگر آمدي و من از تو نبودم ...
چه کنم با ابن همه درد !؟
بيا و روشني افق را برايمان بياور
بيا و سبز کن قاب خالي پنجره را
بيا و ظهور کن
تا تمام چشمان به غروب نشسته ي عصر آدينه به شب لبخند بزنند ......
بيا خوب من
ظهور کن!