اينجا آدميان دلهايشان از آهن سخت است

نشسته اند و مي گويند

و نمي شنوند

کسي دلش به حال تن زخم خورده ي درخت سالخورده مان نمي سوزد

وقتي نمي گوييم , محکوميم

و وقتي مي گوييم , دورغگو..

خسته ام اي هم درد قصه هايم

تو مي فهمي چه مي گويم ؟!