در اين کامنتتون ميشه گفت حق با شماست و البته سخن منهم همين بود.امنيت رو ببينيد شايد به اين شکلي که شما گفتيد ما دارا باشيم اما شايد اونها امنيت نداشته باشن و هر لحظه منتظر يک بمب بر روي سرشان فرود بياد اما ارامش دارن.شايد اسايش نداشته باشند اما مهمه که ارامش داشته باشن.شخصي با تمام ثروتش با تمام دارايي هاش با تمام اسايشي که داره يکذره ارامش نداره...اين نکته رو عرض ميکنم طبق تحقيق و تجربه ي ارتباط با همه ي قشرها چه افرادي که در کشور زندگي ميکنن چه افرادي که براي مسافرت به ايران اومدن.فکر نکنيد اونها چون در مسير بمب ها قرار گرفتند امنيت ندارند و ما داريم و در ارامشيم.حق با شماست که امنيت ما در مقابل اونها خيلي بهتره اما امنيت و اسايش بدون ارامش چه معني داره؟ارامش وقتي معني پيدا ميکنه که شادي وجود داشته باشه.که ما داراي اين ارامش و شادي نيستيم.هرچند از باب مذهب و دين بخوايم وارد بشيم بحث طولاني ميشه.اما گذشته از اين باب بايد درک و قبول کنيم که ارامش به معني کلمه براي انسان ها به ندرت پيش مياد در عصر حاظر.که زندگي بدون ارامش و شادي مطمئنن سخت معني پيدا ميکنه و قابل تحمل ميشه.درحالي که افرادمتعددي هستن که ميتونن زمينه شادي و ارامش براي ملت ها به ارمغان بيارن ما شاهد اين هستيم اينقدر که ملت هارومخصوصا ملت خودمون به سمت عزا داري و گريه سالاري ميکشونن که حد و حسابي نداره.اين روند بيشتر در دولت احمدي نژاد ديده ميشه.که به علاوه تشديد گرفتن شادي ها و ارامش ها مصيبتهاي اجتماعي براي روح و روان ملت روا داشته...