نظرات ياداشت ما ايرانيان

دلم گرفته

از تو , که ديگر شما هم نيستي
از اين واژگان
که چه خيس , چه خشک
مانند مورچگان روي خطوطِ بي قرار دويدن
صف مي کشند و تير باران
دلم گرفته :
از هر چه تصوير جهان در چشمانت که خط خطي ست
دوست دارم
با " دوستت دارم "
سخيف ترين انشا را بنويسم و به تعداد نفر ها تکثير
دوست دارم
از تمام سر بالائي ها پائين بدوم
از همه ي سرازيري ها صعود
نه!
اين حادثه دل به پايان نمي دهد
بويِ تو در تويِ دهليزهاي قديمي دارد و
عطشي بي انتها
سيرم از هر چه سراب و سرود آب
آبي که ابر و ابروي تو را مي نوشد
چونان عابري که عبايش را دريده
برهنه بر جاده ي رسوائي اش
رد انگشتانش را حک مي کند

کوزه ام را مي شکنم
تا آب بداند
هم قد تشنگي ام نمي شود