امروزه تغییرات در بی اهمیت ترین موارد نیز میتواند باعث ایجاد انگیزه یی مجدد برای افراد باشد.با توجه به دیدگاه شخصی من انسان کارهای پیرامون خودرا از سر وظایفی یی که حس درونی کننده ی کار به آن موجودیت ارزشی را دارا باشد انجام میدهد یا از سر اجباری القاء شده میباشد که در هردوی این موارد اگر انگیزه وجود نداشته باشد مطمئنن آن امر به خوبی به پایان نخواهد رسید.لذا در تمامی مثالهای زندگانی انگیزه حرف اول را میزند که البته در مثالهایی دیگر برخی افراد انگیزه را به امید نیز تشبیه میکنند.
در این بین پرداختن به وجود انگیزه یی که اگر وجود نداشته باشد انسانی را حیاتی نیست در بین مواردی بسیار؛ در اهمیت و ایجاد آن کوتاهی میشود.یکی از این موراد میتواند انگیزه در بین نویسندگان وبلاگها باشد.وبلاگی که پدیده ی ست جا افتاده که برای بسیاری از کاربران امری روزمره میباشد امری پراز احساس ها،دوستی ها،تلخی ها و محتواهای فراوانی که میتوانند دنیایی از شگفتی هارا خلق کنند.وقتی صحبت ازانگیزه یی که باعث  ارزش آفرینی برای مخاطب های مختلف میشود ، صدای آه کشیدن خیلی ها را میشنویم . آهی پر از حسرت و غصه !!!! ولی چرا ؟
یاد سخن دوستی می افتم:"شما ها مانکن های وبلاگی هستید " حرف جالبی بود . درست هم هست.  مخاطب به طوری خاص ما را میبیند و این نویسنده وبلاگ است که با مخاطب، مستقیم در ارتباط است.اگر قبول کنید که چهره گویا و عاملی مهم ، نویسندگان وبلاگها هستند ، تصدیق خواهید کرد که بخش اعظم مسئولیت " ارزش آفرینی برای مخاطبین مختلف اینترنتی " بر دوش نویسندگان وبلاگ هاست.که بایست دست به ارزش آفرینی بزنند در حالی که خود چندان احساس ارزشمند بودن در سیستمهای مربوط به خود نمی کنند ."افرادی که احساس خوبی نسبت به خودشان دارند ، نتایج خوبی را به بار می آورند". تاثیر اینکه نویسندگان وبلاگها خود را در محیط  مورد استفاده ی خود فردی ارزشمند بیابند یا نه ،  بطور مستقیم در برخوردها و تعاملات مخاطبین و دیگر نویسندگان نمود پیدا خواهند کرد .پس در واقع کیفیت خدمات یک مجموعه سرویس دهنده به میزان رغبت و شور و اشتیاق کاربران(نویسندگان وبلاگ) گره خورده است . هر قدر کاربران با روحیه تر و شاداب تر باشند برخوردهای مثبت تری نیز با مخاطبین خود خواهند داشت و این موثرترین گام در راستای جذب و حفظ مخاطبین خواهد بود .دو عامل شکل دهنده رفتار انسان "انگیزه "  و "هدف "هستند به این معنی که رفتار انسان تحت تاثیر انگیزه های وی برای رسیدن به هدفی معین شکل می گیرد . به همین دلیل " انگیزش نویسندگان برای انجام وظایف دلخواه " و " همسو کردن اهداف آنها با اهداف مجموع سرویس دهنده " از اهمیت ویژه ای برخوردار است.ناپلئون می گوید : "اهمیت انگیزه های روانی تا اندازه ای است که سه چهارم پیروزی در صحنه نبرد را ،  روحیه افراد ، فراهم میکند ."اما متاسفانه  شاهد آنیم که در اثرات ضعفهای مدیریتی در مجموعه های سرویس دهنده نه تنها انگیزه ای در نویسندگان شکل نمی گیرد  بلکه خرده شور و اشتیاقشان نیز به مرور از بین رفته و نهایتآ ما به جای نویسندگانی با احساس تعلق خاطر به مخاطب خود ، نویسنده یی را خواهیم داشت که انگیزه شان از حضور در فعالیت های وبلاگی صرفا کسب درآمد است و دغدغه هیاهو دارند نه محتوای مفید....
همانطور که می دانید بزرگترین سرمایه هرمجموعه برای دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده اش داشتن نیروی انسانی متعهد و وفادار است. پس برای اینکه نویسنده بتواند دست به ارزش آفرینی بزند ابتدا بایست خود وی در محیط مربوطه اش احساس ارزشمند بودن بکند ، برای اینکه نویسنده یی قدرت تبدیل مخاطب معمولی به مخاطبی وفادار را داشته باشد در وهله اول خود او بایست به احساس تعلق خاطر و وفاداری به مجموعه اش دست یابد.خلاصه کلام اینکه نویسندگان وبلاگها جزء دارایی های سرویس دهنده هستند  نه هزینه های سرویس دهنده ؛پس می بایست در جهت حفظ این دارایی تلاشهای بیشتری کرد.درک درست  از نویسندگان و نیاز ها و خواست های آنها  اولین قدم در این راستا ست.خواستهایی که هرچند اندک سرویس دهنده هایی توانسته اند تا حدود قابل قبولی آنرا فراهم کنند اما این حدود نیز میتواند برای بسیاری نیز قابل قبول نباشد.امید به فراهم شدن محیطی مطلق از انگیزه برای متولد شدنی دیگر و احیاء شدن نویسندگان در وبلاگها...