تغییرات را تابه حال حس کرده اید؟گفت وگوی ما پیرامون سنت و جستجو در امکانات سنت جهت نوآوری است، چرا که به نظر می رسد امروزه نمی توان از این واقعیت غافل ماند که ما با امر جدیدی مواجه شده ایم که نام، نشان و ویژگی سنت را ندارد، امری است که خود را متفاوت از سنت تعریف کرده است. پیامدهای این امر تازه را که می توان به مدرن بودن یا امروزی بودن تعبیر کرد، در حوزه های گوناگون حیات فکری، اجتماعی و سیاسی می توان مشاهده کرد. حال در این زمینه بحث های زیادی می توان کرد، از این قبیل که آیا مدرنیته در تجربه غرب به یکباره از سنت گسسته و آن را به کنار گذاشته است یا نه؟ از این رو فکر می کنم پیش از پرداختن به پرسش هایی از این دست، نخست ببینیم مرادمان از سنت چیست؟ به عبارت دیگر سنت چه هست و چه نیست؟این مهم نیست که من در باب سنت چه می گویم و از آن چه چیزی مراد می کنم،  مهم این است که از ابتدای قرن بیستم که پرسش از مدرنیته مطرح شد، بحث در سنت هم پیش آمده است. به بیانی دیگر، سنت در مقابل مدرنیته قرار گرفته است. در این که مدرنیته سنت شکن است یا نه، بحث نمی کنیم اما مسئله تقابل سنت و مدرنیته وقتی پیش آمده و مطرح شده که در راه بسط تجدد دشواری پیدا شده است. این بحث به صورت منظم در آثار ماکس وبر عنوان شده است، اما در بیست، سی سال اخیر در طرح پست مدرنیته، بحث سنت با نوعی ایدئولوژی درآمیخته و در جهان توسعه نیافته و در حال توسعه این بحث صورت سیاسی و حزبی پیدا کرده است، چرا که مردم جهان توسعه نیافته آرزو دارند در جهت پیشرفت و ترقی پیش روند و متجدد شوند. در جهان سوم یک سودای فلج کننده وجود دارد و آن این است که می پندارند اگر هر مانع و رادع بیرونی بر طرف می شد،آنها اکنون در عرش ترقی سیر می کردند. بنابراین همواره فکر می کنند که چیزی آنها را در بیراهه های توسعه نیافتگی سرگردان کرده است. بنابراین می پرسیدند که چه چیزی مانع رسیدن آنها به پیشرفت و متجدد شدن است؟آیا اعتقادات ثابت نیز قابل رهاشدن هستند؟