همه حقایق را تاب گفت نیست و همه وقایع را توان بیان ساختن. بودن هر کلام بر تصویری پیش ساخته بر ضمیری تطبیق یافته تا عملی را بدان زایمان سازیم.
ما آبستن لحظاتی هستیم که چون آنرا بیمعنا یافته درد زاییدن را تاب نداشته ، پس بیاندازیمش. درد را حصاری پولادین ساخته بر اسارت و شاد زیستن را بهانهای برای بقا.
آری راز هستنمان را غافل گشته و چون مترسکان در اندیشهی شجاعتی واهی خویشتن را دستخوش باد ترس کردهایم.
آیا آمدهایم برای زیستنی اینچنان خوار؟ آیا تقدیر برایمان اینِ اکنون را قلم زده و یا ما بر راه جاودانگی خط بطلان کشیدهایم؟
آسمان
::: جمعه 86/4/1::: ساعت 11:0 عصر:::
نظرات
دیگران:
نظر
کلمات کلیدی::
){kind=link}