کسي چه مي دونه شايدم يه روزي همه ادما فهميدن که چقدر جاي احساس توي قلبهاشون خاليه.گاهي وقتا فکر مي کنم يه اتفاقي جلوي راه ادما سبز مي شه تا اونا بتونن از روحياتشون بنويسن. من باور دارم که قلب ادم اونقدر بزرگ هست که جا واسه دوست داشتن همه داشته باشه! درسته که دوست داشتن ؛اونقدر بزرگه که تو هيچ قالبي نمي تونه جا بگيره اما قلب مي تونه احساسش کنه چون با احساس کردنش ؛ضربانشو شديدتر مي کنه. کسي چه مي دونه شايدم هنوز اينقدر روحمون بزرگ نيست که بتونيم باور کنيم که مي تونيم با گفتن يه کلمه کوچيک دل خيلي ها رو شاد کنيم.اخه اينروزا دل ادما خيلي گرفتس ؛اسون شاد نميشه. اما کسي که دلو داده راه شاديشو هم نشون داد. چرا هرکسي که از عشق؛دوست داشتن و احساس حرف ميزنه ميگن روياييه.ميگن خيلي رومانتيک فکر مي کنه. مي گن با احساسات لطيف که نميشه زندگي کرد!و يا خيلي چيزاي ديگه ميگن.... اما اين گفتنا همش يه بهانه ست...بهنه اي از جنس ناباوري ...از جنس اون چيزيکه نمي ذاره حرفاي قلبامونو بگيم!