سلام.واقعا حرف دل من هم همينه ، چند وقت پيش مدير ما مي گفت : اينجا شده عين يك خونه كه دائما با اختلافات داخلي درگيريم و هر روز يكي دو تا از بچه ها با هم درگيرن و بگو مگو دارن، ما هم بايد فقط وساطت كنيم ، بعد از ظهر ميشه و بايد برگرديم خونه در حاليكه هيچ كاري نكرده ايم و از خستگي داريم تلف مي شيم. واقعا فكر مي كنيد با چنين سيستم بيماري جائي براي پيشرفت باقي مي مونه؟البته اميدوارم كه در سال وحدت ملي و انسجام اسلامي ، باب فرجي باز شه.
مطلب خوبي بود.ممنونم و آرزوي موفقيت دارم.
