شقايق لعلي متولد دوم دي ماه سال 1360،بومي دريا بود.او با شنيدن صداي موجهاي خزر چشم گشود و ساليان سال خواب غرق شدن ميان آن آبي حجيم را مي ديد...

او دريايي بود و مثل جنگلهاي شمال سبز،او دوست کلمه ها بود،دوست آسمان،زمين،مادرش و حال مدتي است همدمي تازه دارد...

او آنقدر آرام و زيبا خوابيده بود که حتي پرواز پرنده ها آشفته اش نمي کرد،او که مثل تمام پروانه هاي بي فرياد شوق پرواز داشت،شوق رسيدن.

هميشه از مرگ مي گفت،چرا که رها بود و آنقدر رها که روز 15 خرداد1384 براي هميشه ميان خوابهاي خدا سروده شد...او شعري بود که حالا در ذهن تک تک ما جاودانه است...

برايش فروغ بخوانيد،بسيار دوست مي داشت،برايش شاملو بخوانيد و گاهي که به موجهاي دريا مي نگريد و حتي ميان ازدحام شلوغي تهران،تنهايي او را بيابيد...براي او دعا کنيد تا مثل همان روز که آرام در خواب آسماني اش آرميده بود،هيچ بهانه اي آشفته اش نکند و براي مادرش مثل تمام اين مدت صبر و استقامت بخواهيد تا هميشه روي پاهاي خودش بايستد و خانه دخترش را گلباران کند....

وبلاگ شقايق لعلي
shaghayeghlali.blogfa.com