دلمردگي !
مرغ تنهايم ! سرم در زير بال بي کسي
اي رهايي بخش من ، اي دست افسونکار عشق!
يکدم آگاهي مرا از پرده هاي راز دِه
بي اميدم ، در کنار دام تنگ من بيا
با نواي زندگي بخشت، مرا آواز دِه.
·
آشنا کن پنجه هاي مهربان را باقفس
باز کن در را، مرا تا بيکران پرواز دِه .
·
مرغکي بر خاک ره افتاده را اي دست عشق!
بر فراز ابرها، بال و پر شهباز دِه .
·
تا برانگيزم اميدي در دل افسردگان
بار ديگر نغمه ام را قدرت اعجاز ده.
·
اي خدا! يا جان مرگ آلوده ام را بازگير_
يا اميدي را که با آن زنده بودم باز ده.
« مهدي سهيلي »
سخني با خويش !
اي آنکه بر آئينه نظر دوخته داري
دانم که غم يار و دل سوخته داري
جز چشم تو بر سوز نهانت نزند آب
با غير مگو گر دل ا