سلام ازين كه بهم سر زدي يه دنيا ممنون

بوفه كور پرنده هميشه غم خونه هميشه پشت اين خرابه مهمون بوف كور هميشه نفريني و مترود همه ميراث تو از زندگي غم بود نه پر ستويي كه فكر لونه باشي چكاوكي كه دو پرش بهاره بوف كوري همنشين شب وحشت غم خور خرابه هاي خشت پاره كسي درد تو تو هيچ قصه نبرد واسه بغضت هميشگي شعري نسرود واسه تو بوفه هميشه در به در حتي جاي تو يك قفس نبود خوب تو هم پرنده بودي اي غريب چرا هيشكي اين حقيقت و نخواست چرا آسمون به تو جايي نداد آسمون كه عاشق پرنده هاست مرغ نفريني تاريخ شبونه بي كسي منم مثل مي مونه باز تو خوشبختي مثل من كسي داري واسه از اي تو مرئيد به خونه اما هيشكي واسه من غم نخورده ارزشم ارزش برگ بادآورده اونكه مي گفت با من حتي غم رو توي يك گوشه دفترش نبرده