سلام، ميدوني من هم با خانم ناظم تا حدودي موافقم. اما تكنيكهاي گفتن، خيلي مهمه. بايد ديد كه اين گفته ها، مثل نقاشي رو آب نباشه كه موندگاري نداشته باشه و يا نقاشي روي سنگي در شبي باراني و تاريك، كه بازهم موندگاري و زيبايي نخواهد داشت. بايد وضعيت رو سنجيد، و هدايت، بدون توجه به شخصيت و حواشي، كسي بود كه جامعه زمان خودش رو درك كرد و از غصه ها و بديهاش نوشت به قصد نشون دادن به درمانگران. اين خيلي همت خوبي بود. خدا بهش اجر بده.
