گذر مي کنند همچو بادي بادي ولي ندارند از من يادي

روزگاري د راين وادي همه کس مي کرد بر من يادي

چه شد ياران را که کردن مرا بي پر و بالي

روزگاري ساکن کوهي بودم،بت عربده جويي بودم

در ميان دوستان من براي خود پادشهي بودم

عاشق ياري و دلبرده جمالي بودم

ديوانه و سرگشته ايام جواني بودم

يار من از ميان شاهان بود من

من بچه کوهي سربلند در پي ديدار بودم

مردمان شهر با خود مي گفتند: گدا را چه به شاه بازي

ولي اندر درون خود همچو اتشفشاني بودم

طلب يار داشتم،غمزه ديدار

سر خورد شده عيار و اصحاب

*************************