تمام ديشب قرار بود سر روي شانه ي هلال ماه بگذاري و با صداي بلند سكوت كني تمام ديشب داشتم آخرين دكمه ي پيراهن ماه را به شب مي دوختم تمام ديشب نبودن تو را با چراغ مي گفتم تمام ديشب هيچ كس صداي گريه ي باد را نشنيد آه ، ستاره ، ستاره ، ستاره كاش اندازه ي يك سلام ساده يك آيينه ي كوچك پيش پا افتاده دوستم داشتي اما مگر مي شود هيچ پنجره اي قبل از ديوار متولد نمي شود ......