وفا ، محبت و دوست داشتن همديگه ست كه زندگى رو زيبا و آروم ميكنه .كاش اين حس بين همه آدما هميشگى ميبود .به خدا اون موقع دنيا ديگه حتى پيش چشم داغ ديده ها هم تاريك نبود ...اما آسمون دل من هنوز آبى رنگه و من هنوز با بهانه دوست داشتن رنگين كمون زندگى ميكنم ... و اين تنها ستاره ايه كه شبها در دل كهكشان زندگى ، با پرتوهاى هرچند كمسو ، به اشك هاى من چشمك اميد ميزنه ...
متن طولاني نوشتي ...
ولي فكر كنم سلامتي خيلي خيلي به روح و روان انسان بستگي داره
بيماري جسم در اكثر مواقع قابل درمانه
ولي اگه روحت آروم نشه ...
سفيد باشي و سربلند !
