سلام نمي خواهم به بعضي چيزا فكر كنم ولي هرزگاهي نوشته اي مانند نوشته شما دوباره باعث مي شود نفرين كنم اين درد دردي هست كه همه ما دچار آن هستيم نازنين عزيز من همان پدرم كه براي خريد گيلاس و گوجه وبستني بهانه مي اورد ولي چه بايد كرد؟ نازنين عزيز من همان پدري هستم كه از سال 57 تا الان از هيچ كوششي براي اين نظام كوتاهي نكردم من همان جانبازي هستم كه از جانبازي فقط درد كمر و پايش را يدك مي كشم من همان رزمنده اي هستم كه دوستانم در آغوشم جان دادند و تا صبح عمليات خيبر روي دستم بود من همان بسيجي هستم كه اخرين بوسه را بر گونه شهيد همت زد نازنين عزيز من هم رزم شهيد جواد صراف ها بودم با باكري و شفيعي بودم ولي حالا چه بايد كرد؟ وقتي افشاگري آقاي پاليزدار را مي خوانم فقط اشك مي ريزم نه جلوي همكارانم نه در دستشوئي اداره و فقط براي مظلوميت ايراني ها براي اين همه شيعه براي اين همه محب اهل بيت كه چگونه ساده لوهانه گول اين گرگ ها را خوردند نازنين عزيز بنويس بنويس شايد اين نوشته تلنگري باشد براي بعضي ها ياعلي