در پرسه هاي هر شبم ، وقتي که تنها مي شوم
چون ابر بي باران شب ، لبريز غمها مي شوم
ديگر کشيده کار من ، تا عرصه ي ديوانگي
دلتنگ و دلتنگم ببين ، از اين همه بيگانگي
آنجا که تنها مي شوي در لحظه هاي بي کسي
در اين مسير بي امان وقتي به پايان مي رسي
بنگرمرا ، بنگرمرا ، در اوج اين ويرانگي
...