علي اقا سلام چرا اينقدر دير آپ ميكني من منتظر آپهاي قشنگتون هستم من خودم دو سه تا وبلاگو مديريت ميکنم اما نوشته هاي شما و وبلاگتون برام جالبه

موفق باشي پسر ايران زمين

فرزند رستم و سياوش و آرش مريد علي ...صاحب اسمت يارت باشه

سلام علي عزيز

تكرار زيبا و به جايي بود

ممنون

سلام دوست عزيز

چقدر زيبا بود عالي بود .

سلام علي جان

داستان عجيبي بود . خودمانيم اقايان كمتر فداكاري دارند .

فوق العاده بود. حال کردم. ايول

دمش گرم موسي، خوب مخ يارو رو زده، هنرمندي کرده

زندگي آرام است، مثل آرامش يك خواب بلند. زندگي شيرين است،
مثل شيريني يك روز قشنگ. زندگي رويايي است،
مثل روياي ِيكي كودك ناز. زندگي زيبايي است،
مثل زيبايي يك غنچه ي باز. زندگي تك تك اين ساعتهاست،
زندگي چرخش اين عقربه هاست، زندگي راز دل مادر من.
زندگي پينه ي دست پدر است، زندگي مثل زمان در گذر است

به ما سري بزن بروزم تو دوتا وبلاگ

سلام حال شما؟؟مطلب خيلي خوب و جالبي بود..راستش بدن ما هم لرزيد..اميدوارم با هم خوش بخت باشن

در پناه حق يا علي

سلام داداشي

وبلاگت واقعا زيبا شده

خسته نباشي

شاد باشي هميشه

وبلاگ با حالي بود. به ما هم سر بزن!

سلام مرسي از حضورت

زيبا بود

باز هم به من سر بزن خوشحال ميشم

سلام علي جان .. واقعا زيبا بود .. ببخش که دير اومدم .. مطلبت هم در مورد ولنتاين و سپندارمزد .. لطف کردي که خبرم کردي .. التماس دعا .. يا علي

سلام خوبيد ؟

واقعا جالب بود . چرا اكثر ما بيشتر از باطن به ظواهر دلخوشيم ؟

البته احساسم اينكه بعد از شناخت يك شخص اون موقع باطنش مهم تر از ظاهرش ميشه ايمنطور نيست ؟

پاينده باشيد.

سلام
اون قسمتي که گفتيد رو درست مي کنم .
اين که گفتم لينک طراح بايد باشه فکر نکنم حرف بدي گفته باشم نمي دونم چرا ناراجت شدين ؟. قالبتون هم مطمئن باشيد تا هر جا که بشه باب ميلتون مي کنم که شما و دوستانتون راضي باشيد . به هر حال مبلغي رو پرداخت کرديد و من دوست ندارم که شما ناراضي باشيد .
http://i30.tinypic.com/w83l92.jpg
اين رو هم ببينيد براي بالاش اگه دوست داشتيد بگيد تا درستش کنم .

موفق باشيد . < language=java>

من هرگز از خود سخن نخواهم گفت، من کوله بار سنگين تر و بزرگ تر خويش را بر دوش هاي ناتوان تو نخواهم نهاد، من مي کوشم تا تو کوله بارت را به زمين افکني چگونه با گفتن از خويش آن را سنگين تر کنم؟؟

بار سنگين و خشني را که شانه هاي نيرومند و پر طاقت و پير مرا به درد آورده است و مجروح کرده ، بر شانه هاي ظريف و شکننده ي تو بگذارم؟؟

من از خودم نمي گويم، تو را بيشتر آزار نخواهم داد، تو اکنون بار سنگين اندوه خويش را بر دوش داري و مي دانم که هر لحظه سنگين تر و طاقت فرسا تر خواهد شد، من بايد تو را دل دهم، نيرو دهم تا در زير فشار بي رحم و خشن آن به زانو در نيايي، آن را بکشي، ببري، نه، آن را از دوش بيفکني، پرت کني و سبکبال و آزاد و آسوده گردي، بي رنج، آرام، شاد و خوشبخت...

معلم شهيد، علي شريعتي...