بسم الله الرحمن الرحيم

دوستان خوبم سلام

متنتان سرشار از زمينه هاي گفتگو است . گو اين كه اين روزها بيشتر آدمها ترجيح مي دهند فقط حرف خودشان را بزنند و اساسا گوشي براي شنيدن حرف مخالف ندارند .

من هم جمله اي ديگر از نهج البلاغه علوي (ع) به خاطر دارم كه فرمود :

الْيَمِينُ وَ الشِّمَالُ مَضَلَّةٌ وَ الطَّرِيقُ الْوُسْطَى هِيَ الْجَادَّة

اما به راستي طريق وسط کجاست ؟ امروزه از اصلاح طلب تا اصول گرا همه خود را معيار طريق وسط مي خوانند ، حال اينكه حرفهاشان گاه آميخته اي از حق و ناحق است و در عمل گاه راه افراط را پيش مي گيرند و گاه مسير تفريط .

يقينا هيچ جناح و جبهه اي خود را به افراط يا تفريط متهم نمي کند ، اكنون به واقع كدام بر طريق ميانه قدم مي زنند؟

مي انديشم که مبادا در اين حيراني چو بيد بر سر ايمان خويش بلرزم .

دوستان من ! براي ملت ايران نه اصول گرا مظهر پاکي و طهارت است و نه اصلاح طلب نماد آزادي و اميد که از هر دو خوبي ها و سستي هاي فراوان ديده اند .ملّت دل در گرو كلّيت نظام و رهبري دارند و چشم به مسئولين ؛ تا آنها چه بكنند !؟

سخن به صواب گفتيد كه بايد به تكيه گاه راه ميانه تكيه كرد اما كاش اين متن متين را با تبيين شاخصه هاي راه وسط كامل تر سازيد تا صف افراطيون از تفريطيون به روشني جدا شود و معيار سنجش مدعيان همه جناح ها به دست آيد، بلكه جاده اعتدال خارج نشويم .

قلب و قلمتان هماره آستان بوس رضاي پروردگار باد .

يا حق