سلام000

فكر ميكنم قصه همون قصه شيشه و سنگه !

دستهاييكه از ترس سرما براي ياري دراز نميشوند!

سرهاييكه پايينند0000

خيلي وقت بود براي خودم پيله ايي بافته بودم!

امروز كه اومدم اينجا000

حرفهايي رو خوندم كه بوي كهنگي نميدادند

اي پرتوِآشناي خانگيِ خانه اي که ديگر نيست
تا دربدرِ ما
راهي نمانده...
فرصتِ صدا
که رفت....
فرصتِ نگاه را . .

در روشنايي شب ماه مه
نغمه فاخته اي را در جنگل شنيدم
هنگام شکستن شب
مثل صداي قلب همه جنگلها
و صداي دعاي مردم کليسا در تابستان
پيوسته مي نواخت
مثل نيلوفري سپيد، مثل فرشته اي مي درخشيد در نور خود
پرنده اي به قله مي نشست ( که تنها ترين پرنده بود)
و چهچه سرايي مي کرد براي بهشت

بعد از آن ديوانگي ها ‚ اي دريغ
باورم نايد كه عاقل گشته ام
گوييا او مرده در من كاينچنين
خسته و خاموش و باطل گشته ام
هر دم از آيينه مي پرسم ملول
چيستم ديگر بچشمت چيستم ؟
ليك در آينه مي بينم كه واي
سايه اي هم زانچه بودم و نيستم
همچو آن رقاصه هندو بناز
پاي ميكوبم ولي بر گور خويش
وه كه با صد حسرت اين ويرانه را
روشني بخشيده ام از نور خويش
ره نميجويم بسوي شهر روز
بيگمان در قعر گوري خفته ام
گوهري دارم ولي آن را ز بيم
در دل مردابها بنهفته ام
مي روم ... اما نميپرسم ز خويش
ره كجا ... ؟ منزل كجا ...؟ مقصود چيست ؟
بوسه مي بخشم ولي خود غافلم
كاين دل ديوانه را معبود كيست
او چو در من مرد نا گه هر چه بود
در نگاهم حالتي ديگر گرفت
گوييا شب با دو دست سرد خويش
روح بي تاب مرا در بر گرفت
آه ... آري ... اين منم ... اما چه سود
او كه در من بود ديگر نيست نيست
مي خروشم زير لب ديوانه وار
او كه در من بود آخر كيست كيست ؟

سلام و ممنون از حضورتون در وبلاگ گل يخ

سلام دوستان عزيز

ديروز داشتم نظر ميدادم که ديسکانکت شدم.تو اين روزگار همه چيز فراموش شده.چيزاي خوب از ياد همه رفته.

منم به روزم و منتظر قدم هاي مهرربونتون
موفق باشيد.

سلام از شما ممنونم شما هم بيا تو سايت اسفراين

سلام نازنين جان
چه زيبا نوشته اي
موفق باشي
التماس دعا
ياحق

خيلي زيباس متناتون موفق باشين

سلام عليكم .

وعليكم السلام نازنين گرامي و تشكر بابت قدم و قلم رنجه با آرزوهاي نازنين .

بله نم ورداشته ولي همين باور هاست كه باور كنيم زنده بودن را با تمام سياه و سفيد و خاكستري هايش .